வெளிச்சத்தைத் தின்றுவிட்ட
இரவின் ஏப்பத்திணறலில்
வெளியே
வந்து விழுந்தது
வெள்ளி நிலா
உன் சொல் அம்பில்
நொறுங்கிப் போய்
சிதறிய கண்ணாடித் துகள்களாய்
ஒவ்வொரு துகள்களிலும்
அந்த நிலா
உன்னைத்தான்
அடையாளம் காட்டியது
உன் நினைவு ஒளியில்
உருகும் மெழுகுவர்த்தியாய்
நான் கரைய...
அந்தச் சுடருக்குக் கீழே
தேங்கியக் குளமாய்
ஜப்பான்காரன் ஆட்சியில்
நம்மவர்களை மூட்டைக் கட்டி
சயாமிற்கு ஏற்றியதுபோல்
நீயும்
உன் காதலை மூட்டைக் கட்டி
சஹாரா பாலைவனத்தில்
எறிந்து விட்டாயோ...
இல்லை,
இப்போதிருக்கும்
வரலாற்று பாடங்களில்
மலாக்கா பரமேஸ்வரனை
மறைத்தது போல்
நீயும்
உன் காதலை மறைத்து விட்டாயோ..
அன்பே..
எறிந்தாலும் மறைத்தாலும்
காதல்
- தேடல் தொடரும்.........
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக