எங்கே எனது காதல்? - 5

உன் பார்வை வீச்சில்

தொலைந்தேன்

காதல் விளிம்பில்

விழுந்தேன்

சூரியத் தூரிகைகளால்

இதய வானவீதியில்

காதல் வண்ணக்கலவையை

வானவில்லாய்த் தெளித்த

பெண் சிற்பி நீ

ஒவ்வொரு இரவின் நுனியிலும்

காதல் கரையான்களால்

தின்னப்படுகின்றன

என் நம்பிக்கைகள்

என் விழி கடிதத்தின்

வார்த்தைக் கோப்புகள்

உன் விழிக்கிணற்றுக்குள்

மூழ்கிக் கிடக்கின்றன

உன் இதயச் சிற்பிக்குள்

இன்னமும் மூடிய முத்தாய்

என் காதல்

காதல்வாசல் கண்களுக்குள்

காய்ச்சல்

நெருப்பாய் நான் சுடுகிறேன்.

இவை

என் மனம் மென்றுத்துப்பிய

வார்த்தைக் குப்பைகள் அல்ல

என் உயிர் அசைவுகளின் அணுக்கள்

உன் விழிகளில் படிவது

எழுத்துகள் அல்ல

என் கடைசி சுவாசம்.

என்னை நீ சந்திக்காவிட்டாலும்

என் எழுத்துகள் உன்னைச் சந்திக்கும்

நாளைய வரலாற்றில்

உன் இதயமே

என் கல்லறை தாஜ்மஹால்

அன்பே...அன்புடன்....அன்பிற்காக....................

 - தேடல் தொலைந்தது.

எங்கே எனது காதல்? - 4

உன் பாதம்

பட்ட இடமெல்லாம்

கவிதைப் பூக்களால் அலங்கரித்தேன்

கதிரவனாய் உன் நினைவு

பனித்துளியாய் நான்

காதல்

வெறும் ஆசைகள் அல்ல

இதயத்தில் எழும் உயிரோசைகள்

காதலின் குரல்

நெறிக்கப்பட்டதால்

நெஞ்சமெல்லாம்  காயங்கள்

பாண்டியன் சபையில்

கண்ணகியின் வீச்சில்

சிதறிய காற்சிலம்பாய்

என் காதல்.


பல

சூரிய கிரணங்களும்

சந்திர கிரணங்களும்

வந்து போகலாம்

ஆனால்

நட்சத்திரத் தாரகைகளின்

நடுவே நடைபயிலும்

நிலவு

என்றும் ஒன்றுதான்

நீயும் அப்படித்தான்.

- தேடல் தொடரும்...........

எங்கே எனது காதல்? - 3

வெளிச்சத்தைத் தின்றுவிட்ட

இரவின் ஏப்பத்திணறலில்

வெளியே

வந்து விழுந்தது

வெள்ளி நிலா

உன் சொல் அம்பில்

நொறுங்கிப் போய்

சிதறிய கண்ணாடித் துகள்களாய்

என் இதயம்

ஒவ்வொரு துகள்களிலும்

அந்த நிலா

உன்னைத்தான்

அடையாளம் காட்டியது

உன் நினைவு ஒளியில்

உருகும் மெழுகுவர்த்தியாய்

நான் கரைய...

அந்தச் சுடருக்குக் கீழே

தேங்கியக் குளமாய்

ஈரவிழிகளுடன் என் காதல்

ஜப்பான்காரன் ஆட்சியில்

நம்மவர்களை மூட்டைக் கட்டி

சயாமிற்கு ஏற்றியதுபோல்

நீயும்

உன் காதலை மூட்டைக் கட்டி

சஹாரா பாலைவனத்தில்

எறிந்து விட்டாயோ...

இல்லை,

இப்போதிருக்கும்

வரலாற்று பாடங்களில்

மலாக்கா பரமேஸ்வரனை

மறைத்தது போல்

நீயும்

உன் காதலை மறைத்து விட்டாயோ..

அன்பே..

எறிந்தாலும் மறைத்தாலும்

காதல்

என்றும் பௌர்ணமி நிலவுதான்.

- தேடல் தொடரும்.........

எங்கே எனது காதல்? - 2

அன்று

நெஞ்சில் பூவாய்ப் பூத்தாய்.

இன்று ஏனோ...

தீப்பிழம்பாய் சிவந்தாய்

எரிமலையின் லாவாக்களாய்

தேள்வார்த்தைகளைக் கொட்டினாய்

வெயில் பட்ட மண்புழுக்களாய்

மனம் நெளிந்தது.

காதல் வண்ணத்துப் பூச்சிகளாய்

உயிர் முழுக்க ஊர்ந்தது.

உன்னைச் சந்திக்கும்

ஒவ்வொரு முறையும்

நான்

ஊமையாகிப்போகிறேன்

உன்னைப் புடவையில்

பார்க்கும்

ஒவ்வொரு பொழுதும்

வெள்ளியாய் நனைகிறது

என் சந்தோஷங்களை

உனக்குள் ஒளித்து வைத்தாய்

என் புன்னகையை

உனக்குள் பூட்டி வைத்தாய்

கண்ணீரைக் கூட

நான் காயவிடுவதில்லை

ஒவ்வொருச் சொட்டிலும்

உன் முகம்

புதைந்துக் கிடக்கிறது.

காயாத கண்ணீருடன்

ஒலிம்பிக் தீபமாய்

காதல் சுமைகளை

ஏந்திக் கொண்டு

என் நினைவுக்கழுதை

காதலின் முகவரியைத் தேடி

உன்னைச் சுற்றியே வட்டமடிக்கிறது.

- தேடல் தொடரும்................

எங்கே எனது காதல் - 1

காதலைத்தேடி

வார்த்தைகளைத் தோண்டுகிறேன்

முகம் தெரியாத முகத்துக்காக

என் முகத்தைத் தொலைத்துவிட்டு

வெண்ணிலவைத் தொலைத்த

வானத்தின்

கீழே நின்று தேடுகின்றேன்

என் காதலை

அண்டார்டிகா பனிப்பாறைகளாய்

எங்கும்

வெள்ளை காதல் சமாதிகள்

ஆப்கானிஸ்தானின்

தலிபான் ஆட்சியாளர்களால்

இடிக்கப்பட்ட புத்தனின் சிலையாய்

என் கனவுகள்

உன் நினைவின் நெருப்பு

என்னை எரித்துக் கொண்டிருக்கிறது

தெருவோரத்துக் கவிதைக் குப்பைகளாய்

உன் காதலும்

சாம்பலாகிக் கரைந்து கொண்டிருக்கிறதா?

யார் யாரோ

பரிதாபப் பார்வை வீச...

என் தவம்

உன்னொருவளின்

உயிர்ப்பார்வைக்கு மட்டும்தான்.

என் உயிரின் சாய்மானம்

உன் காதல்.

அதை யார் கீழே தள்ளியது?

கூழாங்கற்களை உரசிப்பார்.

தீ கருவுயிர்க்கும்.

என் மனசை உரசிப் பார்.

நயாகரா நீர்வீழ்ச்சியாய்

கவிதைத் துளிகள் கொட்டும்.

ஒவ்வொரு துளிகளிலும்

உன் நினைவுகள் தெறிக்கும். 

- தேடல் தொடரும்....

வலி மட்டும் வாழ்க்கை

 

மேகங்களை ஆரத்தழுவும்
இரட்டைக் கோபுரத்தைப்

பார்க்கும் போதெல்லாம்

கண்களில்

நிற்பது என்னவோ

ரப்பர் தோட்டங்களும் ஈய லம்பங்களும்தான்

பிரமாண்டமான புத்ரா ஜெயாவில்

பார்க்கும் இடமெல்லாம்

எங்கள் உழைப்பின் கல்லறைகள்

வாழ்ந்த

சுவடுகளின் மிச்சம்

அங்கும் இங்கும்...

ஒற்றைக் கோபுரமும்,

நாலு கால் தகரக் கூரைகளும்தான்.

இன்றோ நாளையோ

அதுவும் உடைபடலாம்.

உழைப்பும் போராட்டமும்

தியாகங்களும்...

வந்தேறிகள் என்ற போர்வைக்குள்

மறைக்கப்பட்டு விட்டன.

ஓர் இந்தோனிசியனைப் போல்

ஒரு பங்களாதேசியனைப் போல

நாங்களும் வந்தேறிகளாம்.

பதில் தெரியவில்லை

வழி தெரியவில்லை

வாழ்க்கை முழுவதும்

வலி மட்டும் வியாபித்திருக்கிறது.