உப்பு நாய்கள் – லட்சுமி சரவணகுமார் - ஒரு வாசிப்பனுபவம்

உப்பு நாய்கள் – லட்சுமி சரவணகுமார்

சமூகத்தின் ஓர் அங்கமாய், அதனோடு இயைந்தும் முரண்பட்டும் மோதியும் இசைந்தும் ஒரு குறிப்பிட்ட சூழலில் வாழ்கின்றவன் மனிதன். மனித குலத்தில் தானும் ஒருவனாக வாழும் அவன், வாழ்க்கை நடைமுறைகளின் காரணமாக அமையும் உணர்வுநிலையின் ஒரு வெளிப்பாடாக இலக்கியத்தைத் தோற்றுவிக்கிறான். அவனிலிருந்து தோன்றுகின்ற இலக்கியத்திலே அவன் இருக்கின்றான். அவன் போன்ற பிறர் இருக்கிறார்கள். அவனைப்போன்ற பிறர் அதனை எதிர்கொள்கிறார்கள். எனவே, இலக்கியமானது அதன் தோற்றம், அதன் பொருள், அதன் பயன்பாடு ஆகிய மூன்று நிலைகளிலும் மனிதகுலத் தொடர்புடையதாக விளங்குகிறது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார் தி.சு.நடராசன்.

லட்சுமி சரவணண் எழுதியுள்ள, ‘உப்பு நாய்கள்’ என்ற நாவலை மேற்கூறப்பட்ட கருத்துப்பார்வையோடு எனது வாசிப்பனுபவத்தை உங்களோடு பகிர்ந்து கொள்ளும் ஒரு சிறு முயற்சியே இது.

சமுதாய வரலாற்று மரபின் ஒரு காலத்தில் தோன்றுகின்ற குறிப்பிட்ட ஒரு படைப்பு, அப்படைப்பாளியின் அனுபவ உணர்வுகளையும் அவன் சார்ந்த வாழ்வியல் சூழலையும் பெற்று வருகின்றபோது, அன்றைய சூழலுக்கேற்பவும் தேவைக்கேற்பவும் படைப்பாளியின் படைப்பாற்றலுக்கு ஏற்பவே அப்படைப்பின் வடிவமைப்பிலும் கதை உருவாக்கத்திலும் பாத்திரக் கட்டமைப்புகளிலும் சொற்பயன்பாட்டு வழமைகளிலும் ஒரு குறிப்பிட்ட தன்மைகளையும் போக்குகளையும் பெற்றுவருவது இயல்பானதே. இவ்வகையில், இந்த ‘உப்பு நாய்கள்’ நாவல் நவீன வாழ்வின் பரிமாணங்களைக் குற்றம், உடலரசியல் பின்புலத்தை மையமாகக் கொண்டு பெரும் உருவாக்கத்துடன் புனையப்பட்டுள்ளது என்று சொல்வதைவிட அந்த மனிதர்களின் வாழ்க்கையை நம் கண்முன்னே நிழலாடவிட்டிருக்கிறது என்று கூறுவதே சிறப்பானதாக இருக்கும். மேலும், இந்நாவலை வாசிக்கும்போது இது ஒரு திரைப்படம்போல நம் கண்முன்னே காட்சிப்படிமமாக விரிந்துசெல்வதையும் உள்வாங்கிக்கொள்ள முடிகிறது. நல்லதொரு திரைக்கதை அமைப்பைப்போன்ற நாவலின் வடிவமும் கதை சொல்லும் முறைமையும் வாசிப்பவர்களின் கவனத்தைத் தன் பக்கம் எளிதில் ஈர்த்திடும் தன்மை கொண்டதாக இருக்கிறது.

சம்பத், செல்வி இரு முக்கிய பாத்திரக் கட்டமைப்புகளின்மூலம் கதை பயணித்து இரண்டாம் பகுதியில் ஆதம்மா, ஷிவானி, செல்வி, சம்பத் என முதன்மைப் பாத்திரப்  படைப்புகளோடும்  இந்த முதன்மை பாத்திரங்களின்மூலம் அறிமுகப்படுத்தப்படும் துணை கதாபாத்திரப் படைப்புகளான தவுடு, இவாஞ்சலின் கிளிஸ்டி, பாதிரியார், இராமலிங்க உடையார், சுந்தர், பாஸ்கர், எருமை சுந்தரவள்ளி, போலி டாக்டர் முத்துலெட்சுமி, மணி, சம்பத் அம்மா, நாய்க்கறி கோபால், சோஃபி, மகேஸ், ஜாஃபார், சுந்தரி, ஆர்த்தி, சேட், சேட்டன், ஆதம்மாவின் அம்மா, அப்பா,  நிஜ வாழ்வின் மறுபிரதிகளாகவே இந்நாவலில் முழுமையாக  அடையாளப்படுத்தப்பட்டுள்ளது கதையாடல் உத்திக்கும் கதை விவரிப்புக்கும் உறுதுணையாக அமைந்திருக்கிறது.

பொட்டலங்களைக் கைமாற்றும் நுண்ணியத் திறன்கொண்டு நிழலோடு நிழலாக மறையும் சம்பத், மற்றவர்களின் பொருளை (பிக்பாக்கெட்) மிகவும் நளினமாகக் களவாடும் விரல்களைக்கொண்ட செல்வி, பாம்புகளோடு மிகவும் இயல்பாய் விளையாடும் சிறுமி ஆதம்மா என முக்கிய கதாபாத்திரப் படைப்புகளும் அவர்களைச் சுற்றிப் பின்னப்பட்ட கதைக்களமும் நாவலின் கதை விரிவுக்குத் துணையாக இருக்கின்றன.

ஆர்மீனியச் சர்ச், இரயில்வே ஸ்டேசன்கள், சிறைச்சாலைகள், கடற்கரை எனவும் அவை சார்ந்த கதைப்பகுதிகளில் வாழும் கதாபாத்திரங்களோடு நாமும் பல வாழ்வியல் இடங்களின் பின்னணியோடு சென்னை, கும்பகோணம், காஞ்சி, மதுரை, திருச்செந்தூர் எனப் பல நகர்களையும் அதன் தெருக்களையும் சுற்றிவருகிறோம். பல குற்றப் புலன்களுக்குப்  பின்னணியில் நிழலாக இருக்கும் ஆர்மினியச் சர்ச், அதன் பாதிரியார்கள், கன்னிகாஸ்திரிகள் என இவர்களின் செயல்பாடுகள், சமயம் சார்ந்த மற்ற அமைப்புகளின் நிலைப்பாடுகளையும் இந்நாவல் நமக்குள் ஒரு மறுமதிப்பீட்டுக்கு இட்டுச்செல்வதைத் தவிர்ப்பதற்கில்லை.

யதார்த்த வாழ்வின் உதிரிகளாக வரும் இந்நாவலின் கதாபாத்திரங்கள், சமூகத்தில் புறக்கணிக்கப்பட்டவர்களை மையப்படுத்திய பாத்திர வடிவத்தின் சிற்பங்கள். விளிம்புநிலை மனிதர்களோடு நம் உறவை வலுப்படுத்தும் பாத்திரப்படைப்பும் அதன் கனமும் அதன் உண்மைத்தன்மையும் நேர்மையான, இருப்பதை இருப்பதுபோலவே காட்டும் புனைவுத் திறனும் இந்நாவலை நமக்குள் பல அதிர்ச்சியூட்டும் தன்மைகளையும் அவ்வப்போது  ஏற்படுத்திவிடுகின்றன என்பதையும் மறுப்பதற்கில்லை.  நாவலாசிரியர், வாழ்க்கையையும் அனுபவங்களையும்  மற்றும் சுற்றியிருப்பவற்றையும் மிகவும் துல்லியமான விவரங்களுடன் இயல்பு நவிற்சியாகச் சித்தரித்தும் அவற்றைக் கதைப்படுத்தும் செய்தியோடு இன்று இறுகிக் கிடக்கும் வாழிடச் சூழல், சாதியமைப்பு, வறுமை, சுரண்டல், வாழ்வாதாரப் போராட்டங்கள், உடல் தேவைகளின் அபத்தம் அதன் குரூரம், சுயநல வன்மம், திருமண உறவுகள், காமம், கோபதாபங்களுக்கிடையே மனித நேய உணர்வின் நெகிழ்ச்சிகள், முரண்கள், மாற்றங்கள் என இழையோட விட்டிருப்பது இச்சமூகத்தில் நாம் காணாமல் கடந்துசெல்லும் சில ஆத்மாக்களின் உயிர்ப்புகளாக இந்நாவலில் நடமாடவிட்டுள்ளார்.

ஓவியம், நாடகம், திரைவெளி ஆகிய மூன்றும் பெண்ணின் உடலாற்றலைப் பிரபஞ்சத்தோடு இணைத்துக் காட்டுகின்றன. இதைச் சூழியற் பெண்ணியம் என்கின்றனர் திறனாய்வாளர்கள். ‘மயிர்கள் சிரைக்கப்படாத என் நிர்வாணம், அழிக்கப்படாத காடுகளைப்போல் கம்பீரம் வீசுகிறது’ பெண்ணென்னும் பேரிருப்பு இயற்கையை மையமாகக் கொண்டே இயங்கிவருவதையே சுகிர்தராணி கவிதையொன்று இப்படிச் சுட்டுகிறது. பெண், இயற்கை இரண்டின் அழிவுகளுமே பிரபஞ்சத்தின் அழிவுகள் எனும் குறியீட்டு அர்த்தத்தை இன்றைய பல படைப்புகள் உணர்த்திவருகின்றன. பெண்ணுடல், ஆண்களின் வேட்டைக்களமாக ஆகிவிட்டதை இந்நாவல் பல இடங்களில் நிறுவியுள்ளது இன்றைய வாழ்வின் அபத்தமான சூழலாகும். இதற்கு முரணாக ஆதம்மாவின் அம்மாவின்மூலம்

‘ஒரு ஆணின் துணையின்றி வாழ்வதென்ன இவ்வளவு சிரமமா? என்ன இம்சை என்றாலும் ஆண்களை சகித்துகொண்டுதான் வாழவேண்டுமென்றால் என்ன வாழ்க்கை இது’, இந்தக் கூற்றின்மூலம் பெண்ணியச் சிந்தனையையும் தூண்டும் இந்நாவல், ஆணின் இச்சைக்கு மிகவும் எளிதில் இயைந்துபோகும் பெண் கதாபாத்திரப் படைப்புகளோடு பல களங்களிலும் மீண்டும் மீண்டும் பதிவாவது, பெண்களின்மேல் உள்ள சமூக மதிப்பீட்டைக் கீழிறக்கிப் பார்ப்பதாகவே இருக்கிறது. இது அந்தச் சூழலில் இயல்பான வாழ்க்கையின் பதிவாக இருக்கும் பட்சத்தில் அந்தப் பழக்கம் வழக்கமாகிப் பின் வழமையாகும்போது பின்னாளில் இங்கு எதுவும் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடியதாகவே இருக்கும். ஏனென்றால், சமூக மதிப்பு அல்லது சமூக விழுமியம் இந்தச் சமூக உறவுகளின் பிணைப்பிலே, சமூக நடப்பின் காரணமாகத் தோன்றுகிற சமூக உணர்வின் வடிவங்களே ஆகும். காலத்திற்குக் காலம், நாட்டுக்கு நாடு, இனத்திற்கு இனம், மனித குழுக்களுக்குக் குழுக்கள் என ஒவ்வொன்றிலும் வெவ்வேறு மாற்றங்கள் தொடர்ந்துகொண்டே இருப்பதே இந்த வாழ்வின் நியதியாகும். எடுத்துக்காட்டாக கற்பு எனும் மதிப்பு காலந்தோறும் பல நிலைகளிலும் வெவ்வேறு வழக்காறுகளைப் பெற்று வந்துள்ளதையும் இங்குக் கவனத்தில் கொள்ளல் வேண்டும். தொல்காப்பியர்க் காலம், இளங்கோ, கம்பன், நீலகேசி, குண்டலகேசி, பெரிய புராணம் என இப்படிப் பலவகையில் இக்கருத்து நிலையின் வேறுபட்ட வளர்ச்சிப் போக்குகளைக் காணமுடியும். மேலும், இன்று காதலைத் தொலைத்துவிட்டு, காமம் மட்டுமே வெகு முன்னுக்குச் சென்றுகொண்டிருப்பதையும் பரவலாகக் காணமுடிகிறது.

ஆணுடன் ஆண் புணர்ச்சிக் கொள்வதும் பெண்ணுடன் பெண்ணும் புணர்ச்சிக்கொள்வதுமான வாழ்க்கையின் அபத்தங்களையும் மிகவும் துல்லியமாகப் பதிவு செய்துள்ள இந்நாவலில் பல வழக்காறுகள் (நாம் பேசுவதற்கும் கேட்பதற்கும் கூச்சப்படும் வார்த்தைகள்) பயன்படுத்தப்பட்டிருப்பது அங்குள்ள வாழ்வியல் சூழலில் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடியதாக இருக்கலாம். ஆனால், சிங்கப்பூர், மலேசிய போன்ற நாடுகளில் இன்னமும் பொதுவழக்குப் பேச்சிலும் எழுத்திலும் ஒரு வகை கண்ணியத்தைக் கடைப்பிடித்து வருகிறோம் என்பதால் இதுபோன்ற வழக்காறுகளைக் கடந்துசெல்வது கடினமான ஒன்றாகவும் நமது வாழ்வியல் சூழலுக்கு ஒவ்வாததாகவும் இருக்கிறது. இத்தகைய வழக்காறுகளையும் உடல் புணர்ச்சிக்கான விரிவான காட்சிப்படுத்துதலும் இல்லாமல் இருந்திருந்தால் இந்நாவல் இங்கும் எல்லோராலும் வாசிக்கப்படும் ஒரு பிரதியாக இருந்திருக்கும்.

சிங்கப்பூரிலும் இப்படியானதொரு வாழ்க்கைச்சூழலில் யாரும் வாழ்கிறார்களா? நாம்தான் இதைக் கவனிக்காமல் புறந்தள்ளியிருக்கிறோமா? இல்லை, இதுபோன்ற வாழ்க்கையின் பதிவுகளை நோக்கி யாரும் தம் எழுத்துகளை நகர்த்தவில்லையா என்ற கேள்வி இந்நாவலை வாசிக்கும்போது எனக்குள் ஏற்பட்டதைத் தவிர்க்க இயலவில்லை. சிங்கையின் சித்துராஜ் பொன்ராஜ் தனது, ‘விளம்பர நீளத்தில் ஒரு மரணம்‘ நாவலில் சிங்கப்பூரில் வாழும் மேல்தட்டு மக்களின் வாழ்க்கையின் சில நிஜமுகங்களை அந்நாவலில் புனைவாக்கியிருப்பார். அதுபோல, சிங்கையின் சூர்ய ரத்னா தனது, ‘பரமபதம்’ என்ற நாவலில் சிங்கப்பூரின் இரவின் ‘பப்’ வாழ்க்கையின் பிரதிகளை மையப்படுத்தித் தன் நாவலைப் படைத்திருப்பார். இவ்விரண்டு நாவல்களையும் வாசிக்கும்போது நமக்குள் எவ்வித முகச் சுணக்கமும் ஏற்படாதவாறு சொற்பயன்பாடுகளும் காட்சி விவரிப்புகளும் ஆபாசம், அருவருப்பு இல்லாமல் பயன்படுத்தப்பட்டிருப்பதைக் காணலாம். மலேசியாவின் மகாத்மன் கதைகளிலும் உப்பு நாய்கள் போன்ற பாத்திரப் புனைவுகளைக் காண முடிகிறது.

நிறைவாக, ஒரு சில வழக்காறுகளையும் உடலுறவுச் சித்தரிப்புகளையும் தவிர்த்து, நல்லதொரு வாழ்க்கையனுபவத்தைக் கொடுத்திருக்கும் லட்சுமி சரவணக்குமாரின், ‘உப்பு நாய்கள்’, புனிதம் என்று ஒரு சாரார் அடைத்து வைத்திருக்கும் ஒன்றின்மேல் கட்டவிழ்ப்பு நடத்தியுள்ளது என்பதையும் மறுப்பதற்கில்லை. ‘இலக்கியம் காலத்தைக் காட்டும் கண்ணாடி’ என்கிறோம். அவ்வகையில் நிஜவாழ்வின் பிம்பங்களாக இந்நாவலைப் பார்ப்பதில் தவறேதுமில்லை.

திரு. லட்சுமி சரவணக்குமாருக்கு அன்பான வாழ்த்துகள்.

அன்புடன்,

எம்.சேகர்