அருகாமை அனைத்தையும் வெறுமையாக்கும்

வானம் தொட்டுவிடும்

தூரம்தான்

அதற்காக

வானத்தைத்

தொட நினைக்காதே

அருகாமை

அனைத்தையும்

வெறுமையாக்கும்

தளத்தில்

இயங்கிக்கொண்டிருக்கிறது

நிலவைப் போல

ஒளிந்து நின்ற காதல்

தொடத் தொட

தூரமாய் விலகுகிறது

காதல் இங்கு

மனம்

அழகாக

நிலவாய் மிளிர்கின்றது

வரிகள்

உனக்குச் சொந்தமானதுதான்

என் வரிகளில்

நீயே சிரிக்கின்றாய்

நீயே அழுகின்றாய்

இதயம்

அழகாக ஒளிர்கிறது

காதல்

ஒளிக்காற்றை

வீசுகிறது

மனவெளியில்

தூரமாய்

ஒளிந்து நின்று

சொல்லைச் தேடும் நன்றி

நன்றி சொல்ல 

ஒரு 

சொல் இல்லை

தனக்காக

ஒரு 

சொல்லைத் தேடுகிறது

நன்றி

பேசப்படுபவன்

வாழ்க்கை

ஒரு

காற்பந்துத் திடல்

கோல் போட்டவன்

மட்டுமே

இங்கே

பேசப்படுகிறான்

தப்பாய் அச்செடுக்கப்பட்டவர்கள்

நாங்கள்

உணர்ச்சிக்கொல்லிகள்

ஒவ்வொரு நாளும்

தூக்கிலிட்டுக் கொள்கிறோம்

நாங்களாகவே

குயவன் கையால்

தப்பாய் அச்செடுக்கப்பட்டவர்கள்

நாங்களும்

உங்களைப்போன்றவர்கள்தான்

எங்களையும் கொஞ்சம்

வாசியுங்கள்

வெளிவாசிப்புகள்

புறத்தை மட்டுமே

உங்களுக்கு

அடையாளம் காட்டும்

மனவாசிப்புகள்

அகத்தைத் திறந்து

எங்களின் துயரங்களை

உங்களிடம்

கைகுலுக்கி

அறிமுகம் செய்து

அடையாளம் காட்டும்

நரகம் என்பார்களே

அது வானில் இல்லை

இங்கே

நாங்கள் படும்

துயர்தான் அது

மனத்தளும்பல்கள்

ஒவ்வொரு விடியலிலும்

விழிகளை

பனிநீரால் தாலாட்டி

சூடாக்கி விடுகின்றன

வெப்பம்

குளியல் செய்கிறது

உடல் முழுக்க

ஆணாகவும் இல்லை

பெண்ணாகவும் இல்லை

ஆண் என்றால்

ஆண்

பெண் என்றால்

பெண்

இது

எங்களுக்கு மட்டுமே

சாத்தியப்படும்

ஏனெனில்

நாங்கள்

கடவுளின்

நேரடிக்குழந்தைகள்

காமத்தோடு பார்க்காதீர்கள்

மனத்தோடு பாருங்கள்

அருவருப்பாய் பார்க்காதீர்கள்

அரக்கப் பார்வைகள்

எங்களை

எரிக்கின்றன

அன்பாய் பார்க்காவிட்டாலும்

பரவாயில்லை

பார்க்காதவாறு

இருந்து விடுங்கள்

நாங்கள்

கொஞ்சம் நிம்மதியாக

இருந்து விட்டுப்போகிறோம்.

பெய்யும் மழையில் நனையும் மனம்

நீரின் அடியாழத்தின்

குளிர்ச்சியாய்

இங்கே

ஆழ்மனதில் மூடிக்கிடக்கிறது

நம் காதல்

நீண்டு வளரும்

அடுக்குமாடி வீடுகளின்

நிழல்கள்

நம் காதலைச்சொல்லும்

நீரில் மிதக்கும்

ஆம்பல் இலைகளின் மேலே

நினைவின் கண்ணாடிகளின்

நீர்க் குமிழ்களும்

நம் காதலைப்பேசும்

தெருவோரத்து நிழல்மர

பூக்களின் வாசங்களிலும்

வண்ணத்துப் பூச்சிகளாய்

வட்டமடிக்கும்

நம் காதல்

சூரியன் உறைந்துபோன

காலங்களில்

நிலவின் ஒளிர்க்காற்று

வீசும் வேளைகளில்

ஆசைகள்

மனம் முழுக்க

தளும்பிக்கொண்டிருக்க

வெட்கத்தை உடுத்திய

உன் பார்வைகள்

எனக்குப் பிடித்திருக்கிறது

இதோ

உனது இந்த அருகாமை

எனக்குப் பிடித்திருக்கிறது

துள்ளிக் குதிக்கும்

நீர்த் திவலைகளாய்

மனம்

பெய்யும் மழையில்

நனைந்துக்கொண்டிருக்கிறது.

குடை கிழிந்துகொண்டிருக்கிறது

தேவதாசிகள் கூடும்    

அந்தத் தெருவில்

உன் நினைவுகளைச்

சுமந்துகொண்டு

நடந்து கொண்டிருக்கிறேன்

உன் வார்த்தைகளை

என் மனதுக்குக் குடையாக்கி

நடந்து கொண்டிருக்கிறேன்

தேவதாசி ஒருத்தியின்

கொஞ்சலிலும் கெஞ்சலிலும்

பெரும்காற்று வீசுகிறது

நான்

உனக்கு உண்மையாக இருக்கவே

விருப்பப்படுகிறேன்

ராமனும் கிருஷ்ணனும்

என்னைப்பார்த்து சிரிக்கின்றனர்

என் இதயத்தில்

உன் முகம்

அமிழ்ந்த தடம்

வெற்றிடமாய்

காற்றில் மிதக்கிறது

குடை கிழிந்துகொண்டிருக்கிறது.

மணிமேகலையின் அழுகைகள் மட்டும்

நினைவுகளின் அழுகைகளில்
ஒரு காவியம்
இங்கே பிரசவிக்கப்படுகிறது

உண்மையின் அழுகைகளில்
ஒரு காப்பியம்
இங்கே புனையப்படுகிறது

கண்ணீரின் அழுகைகளில்
ஓர் இதயம்
இங்கே கதாபாத்திரமாக்கப்படுகிறது

பூக்களின் அழுகைகளில்
ஒரு பனிக்குவியம்
இங்கே பூத்துக்குலுங்குகிறது

தென்றலின் அழுகைகளில்
ஒரு புகைமூட்டம்
இங்கே தகர்த்தெறியப்படுகிறது

கடலின் அழுகைகளில்
ஓர் அலைக்கூட்டம்
இங்கே சுனாமியாக்கப்படுகிறது

பாஞ்சாலியின் அழுகைகளில்
ஒரு நம்பிக்கை
இங்கே வளர்க்கப்படுகிறது

கண்ணகியின் அழுகைகளில்
ஒரு பெண்மை
இங்கே புனிதமாக்கப்படுகிறது

மாதவியின் அழுகைகளில்
ஒரு மரபு
இங்கே புதைக்கப்படுகிறது

மணிமேகலையின் அழுகைகள் மட்டும்
இங்கே இன்னமும்
ஏனோ தொடர்ந்து கொண்டேயிருக்கின்றன.....

காதலே காதலுடன் காதலுக்காக.......

I LOVE U

இருபத்து மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு
மீண்டும் உன்னிடமிருந்து
இந்த ஐ லவ் யூ
என் செல்போனில் நளினம் புரிந்தது

மறந்தே விட்டேன்
நம் காதலை
ஞாபகப்படுத்தியதற்கு
என் நன்றிகள்

இந்த காதலர் தினத்தில்
உன்னிடம் இதைச் சொல்லியே ஆகவேண்டும்
இந்த வாழ்க்கையில்
எனக்குக் கிடைத்த மாபெரும் பொக்கிஷம் நீ

உன்னைச் சந்தித்த
அந்த முதல் நாள் டிசம்பர் 5
இன்றும் நினைவில்
கலர் கலராய் நிழலாடுகிறது

அது
ஓர் உயரிய உணர்வு
உனக்கான எனக்கான
ஓர் உயரிய மனஉணர்வு

காதல்
அது
ஒரு நுண்ணிய அழகு
அனைத்தையும் அழகாகக் காட்டும்
இதயத்தைச் சிறகடித்துப் பறக்க வைக்கும்
இந்த உலகையே நமது காலடியில் வைக்கும்

உன் பெயரை
மேகத்தில் எழுதினேன்
காற்று அதை எங்கோ ஒளித்துவைத்தது
உன் பெயரை
மணலில் எழுதினேன்
கடலலைகள் கடலுக்குள் இழுத்துச் சென்றன
உன் பெயரை
நெஞ்சுக்குள் எழுதினேன்
இன்றுவரை என்னுடனே இருக்கிறது

உன் விழிகள்
என்னைப் பார்க்கும்போதெல்லாம்
நினைவில் வை
என் காதலை

அன்பே ஐ லவ் யூ!

காதலே காதலுடன் காதலுக்காக................................

நான் நானாக இருப்பதில்லை

எதுக்காகவோ
யாருக்காகவோ
சில சமயங்களில் சமரசங்கள்
வாழ்க்கையின் அத்தியாவசியத்
தேவையாய் போய்விடுகின்றன

எங்கும் சமரசம்
எதிலும் சமரசம்

நான் நானாக இருப்பதில்லை
மற்றவர்களாய் மாறுகிறேன்
மற்றவர்களுக்காக

கண்ணாடியைப் பார்க்கும்போதெல்லாம்
என் சுயத்தை நான் இழக்கிறேன்
என் முகத்தில்
என் முகம் தெரியவில்லை
வேற்று முகங்கள்தான் சிரிக்கின்றன

என் சந்தோஷம்
என் துக்கம்
மற்றும் எனக்குள்ளும்
நான் நானாக இல்லை
வேறு யாரோவாக நான் பிரதிபலிக்கிறேன்

பிறந்தவுடன் சொன்னார்கள்
நான் அம்மா மாதிரி என்று
வளர்ந்தவுடன் என் அத்தை சொன்னாள்
அவள் அண்ணன் மாதிரி நான் என்று

இன்றோ
என் மகனைப் பார்த்து
என் மனைவி சொல்கிறாள்
அப்பா மாதிரியே பிள்ளன்னு

யாரின் முகத்தையோ குணத்தையோ
யார் மேலேயோ தினித்து தினித்து
தனி மனித அடையாளம்
இங்கு திவாலாகிவிட்டது.

வாய்விட்டு அழவும்
இங்கு
வசதிகள் தேவையாய் இருக்கின்றன

நெஞ்சத்தைக் கிள்ளும்
எனது கவிதை வரிகளில்
கொஞ்சம்
அழுதுவிட்டுப்போங்கள்
இல்லை
வாடகைக்காவது
சோகங்களைக் கொடுத்துவிட்டுப்போங்கள்

இங்கு மனங்கள் அழவேண்டும்

ஒரு கவிதை
மரணத்துடன் போராடித் தோற்றுக்கொண்டிருக்கிறது

உன்னை உடைத்துவிடும்
எண்ணம் எனக்கில்லை

ஒடிந்து விழும்
தனிக்கிளையின்
பூமிபந்து சுவாசமாய்
நான்

காதல் இன்னும் முழுப்பெறவில்லை......

உன் வார்த்தை
மின்னலாய்
உயிரைத் தொட்டது
சில்லென்று

முச்சந்திகள் இல்லை
இருட்டான இடம் இல்லை
கடற்கரை இல்லை
சினிமா இல்லை

காதல் முழுப்பெறவில்லை

உன் அன்பு
மழையின் நனையல்களில்
முத்து முத்தாய் கவித்துளிகள்
சிதறி விழுகின்றன
சின்னச் சின்னதாய்
ஈரமனத்தில்

இயற்கை
கடலலைகளைச் சபித்தாலும்
உன் அன்பு
கடலலைகளைக் காக்கும்

நீ மகாராணி
உன் மகுடத்தின் வெண்முத்தாய் நான்

நீ நிலா
அந்த நிலவின் ஒளிக்கீற்றாய் நான்

நீ நீலவானம்
உன் இதயத்தில் தவழும் வெண்மேகமாய் நான்

மிகப்பெரிய மாமலை நீ
கீழே விரியும்
பச்சைநிற பள்ளத்தாக்காய்
படற்கிறேன் உனது காலடியில் நான்

நான் தூய்மையான நதியாகி
மகாசமுத்திரமான உன்னிடம்
இளைப்பாற ஓடோடி வருகிறேன்

நான் கீழே விழும்பொழுதெல்லாம்
என் இதயத்தை
உன் கைகளால் தாங்கிக்கொள்கிறாய்

இரவு முழுவதும் உன் கனவு
பொழுது புலர்ந்தும் உன் நினைவு

காதல் இன்னும் முழுப்பெறவில்லை.

என் காதலை
உன் பாதத்தில் வைத்து
இதயத்தில் கோயில் கட்டினேன்
உனக்காக

அங்கேயும் காவலுக்கு
உன் அப்பா

காதல் வலிகள்

என் அறையில் நான் மட்டும் தனியே
பாடல் கேட்டேன்
நீயும் நானும் ரசித்து ரசித்து கேட்ட
அந்தப் பாடல்
நினைவுகளை அறைகிறது
நம் முதல் சந்திப்பு
அதிர்ந்து கீழே விழுகிறது

நானும் நீயும் சேர்ந்து எடுத்துக்கொண்ட
அந்த முதல் படம்
கலர் மங்கிப்போய்
என் முன்னால்......
விழிச் சாரல்களில் நனைகிறது

எத்தனை சந்தோஷம் அன்று

உன்னோடு பேசியது பாடியது நடனமாடியது
உன்னோடு சண்டை போட்டது
என் விரல்களைப் பிடித்து
உன் இதயத்தோடு வைத்துக்கொண்டது
குடையிருந்தும்
என்னோடு மழையில் நனைந்தே நடந்தது

எல்லாம் தொலைந்துபோனது

பழகிய ஐந்து ஆண்டுகள் நேற்றைப்போல்
பழசாகிப் போனது
ஆம் போனது போனதுதான்
நம் காதலைப்போல்

போனது காதல்தான்
இதயம் அல்ல

உன் சொல்
உன் வார்த்தை
மறக்கக்கூடியவையா அவை

விழிகளில் ஒரு கவிதை
காத்திருக்கிறது
உன் வாசிப்பிற்காக...

இதழ்களில் ஒரு ஈரம்
தவிக்குது
உன் தொடுதல்களுக்காக....

காதலில் ஒரு பார்வை
ஏங்குது
உன் புன்னகைக்காக...

முழுமையாக நம்பினேன்
காதல் வலித்ததுதான் மிச்சம்.

உன் புன்னகை
உனக்காக
நிறையவே பேசுகிறது
என்னிடம்